کد مطلب:182759 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:143

فاجعه ی حره
حادثه ای كه در سال 63 در مدینه رخ داد، فاجعه ای بود كه در تاریخ مدینه تا آن زمان به یاد نداشت و هیچ گاه آن را از یاد نخواهد برد. دو عامل در شكل گیری و زمینه سازی آن نقش مهم ایفا نمودند. نخست احساسات پاك مردم به خاطر شهادت فرزند فاطمه (سلام الله علیها) حسین بن علی علیه السلام و نیز به ستوه آمدن مردم از ستم بی حد بنی امیه.

عامل مهم دیگر تحریك و تلاش عبدالله بن زبیر بود كه با راهنمایی ها و دخالت های ایشان عبدالله بن حنظله به عنوان نماینده عبدالله بن زبیر مردم را به بیعت فرامی خواند. [1] اینان فرماندار حزب بنی امیه یعنی عثمان بن محمد بن ابی سفیان را به همراه هزار نفر از بنی امیه از جمله مروان حكم را با رسوایی تمام از مدینه بیرون راندند و مدیریت شهر را به عهده گرفتند. [2] .

با رسیدن خبر این حادثه به یزید كه بر كام وی بسیار تلخ بود، وی مسلم بن عقبه معروف به «مسرف» را با سپاه دوازده هزار نفری یا



[ صفحه 248]



بیست هزار نفری از شام برای تسخیر مدینه گسیل نمود. [3] سپاه شام مدینه را محاصره، آنگاه وارد شهر می شود و قتل و غارت فراوان انجام می دهند و سه روز جان و مال و ناموس مردم مدینه را بر سپاه مباح می كند، و از مردم مدینه به عنوان برده و بنده یزید بیعت می گیرد. [4] .

در این فاجعه انسانی كه مدینه كمتر به خود دیده است، هزاران نفر كشته و هتك حرمت می شدند. برخی كشته های مدینه را چهار هزار نفر و برخی بیش از ده هزار نفر می نگارند. هزاران نفر آنان را صحابه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، مهاجرین و انصار تشكیل می دادند و ده ها نفر از آنان حافظان و قاریان قرآن بودند. [5] .


[1] مروج الذهب، ج 3، ص 69.

[2] همان، طبري، ج 5، ص 5.

[3] طبري، ج 5، ص 7، الفتوح، ج 5، ص 180، الامامه و السياسه، ج 1، ص 172، يعقوبي، ج 2، ص 165.

[4] همان.

[5] الامامه و السياسه، ج 1، ص 173 و 174، مروج الذهب، ج 3، ص 70، الفتوح، ج 5، ص 180، انساب الاشراف، ج 5، ص 340 و 351.